Yoruldum.

Bu hayatın bana getirdiği gereksiz acılardan, kötü insanlardan, her seçimde yanılmaktan, çıkmaz sokaklara sapmaktan, tutunduğum her dalın kırılmasından yoruldum. Hep zamana inandım, her şeyin zamanla geçeceğine inandım. Bir gün farkettim ki bavullar dolusu acı bırakmışım zamana. Hepsini unuttuğumu zannetmişim, iyileştiğimi sanmışım. Ama bir gün yeniden takılıp düştüğümde tüm acılarım yeniden gelip yerleştiler kalbime hemde her gün artarak ve beni azaltarak.. Zaman kalbi uyuşturan anestezik bir madde sadece. Çekeceğin acıları ertelemekten başka bir işe yaramıyor. Ve acılar, erteledikçe daha da büyüyor. Daha da yakıyor.