En gerçek detaylar bile, bir hayalin ardına gizlenecek
Bir gün, belki yağmurlu bir ekimde, Galata’ya çıkacağız seninle. Karşımızda İstanbul silueti boynunu eğecek, arkamızda, koskoca bir şehrin ardına saklanan güneş.
En gerçek detaylar bile, bir hayalin ardına gizlenecek. Saçların omuzlarına çarpacak, tüylerin diken diken olacak ve titreyecek bedenin. Ayrılık şayet sarmışsa, en sıkı yanlarımıza kadar, arkadaşlıktan kalma hislerle bakacaksın gözlerime. Yarım nefeslik bir cümlesizlik, tüm cümleleri silecek zihninden. 10 dakikalık sessizlik 100 yıl gibi gelecek. Dudaklarının ucu acıyacak. Yutkunmak isteyeceksin, bir yumruk, çöreklenip kursağına giden yolu tıkayacak.
Sen sezen seversin, radyodan “gitme dur ne olur “ diyecek sezen. Sen inatçısın, gitmek adına, adım atacaksın. Galata’da ekim rüzgarı suratına bir kez daha vuracak. Gözlerin kolumda bir saat arayacak, çocuk sesin saati soracak. Kolumda hiçbir zaman olmadığı gibi, o gün de bir saat olmayacak. Çünkü zamanın hiçbir zaman önemi olmadı. Hiçbir saat 60 dakika gibi geçmedi ömrümde. Kimi bir kibritin göz kırpan aleviydi, kimi yüz yıllar gibi yakama yapışan bir illet. 60 dakikalık bir saatin içine kaç ömür sığar, bir dakikada kaç şiir dudaklarda kanar, sen de en az benim kadar iyi bilirsin.
Ben, sana, yara izlerimi sardım da geldim. Sense yara izlerinin adresini bile bilmiyorsun. Bir gün, inanıyorum, Galata’da hem de, tüm yara izlerin dilinin ucuna gelecek. Bu kez, kan revan içinde tutsak kalmış geçmişini tükürmekten korkmayacaksın. Dilinin ucu acıyacak, dudakların titreyecek, bir kere tüküreceksin. Bir daha geçmişin yalnızca, siyah bir kurşun kalem tozundan ibaret kalacak. Geçmişi unutmak, ezbere bildiğin bir şiiri unutmaktan da zor, biliyorum. Hüznün mürekkebiyle huzuru yazmayı ben senin acılarının, kıyısında öğrendim.
Sana gelirken, cebimde bir tek “Hoşçakal” yoktu. Bu yüzden veda edemedim adam akıllı. Yoksa, bir şiire sığdırmayı bilmez miydim seni? Bir kez daha yarım kalmak, ilk kez yarım kalmaktan çok daha kanatıyor hassas yanlarımı, inan. Bir gün, tüm bunları tek bir cümleye sığdırıp, Galata’da anlatacağım sana. Ve sana gelirken bu şehirde, unuttuğum hoşçakal’ı bir papatya yaprağına sarıp, en hassas yanına örteceğim.
Galata’nın zirvesinden, birlikte, gecekonduların üzerinde utanmadan ayakta duran kaçak katları izleyeceğiz. Bir sigara yakacaksın, parmakların titreyecek, parmaklarının arasından kayıp gidecek. Bir martıya selam vermek isteyeceksin, martı seni hiç duymayacak. Bu şehir, seni hiç tanımayacak. Adımların ne kadar ezberlerse ezberlesin caddeleri, sen hep yabancı kalacaksın. Ne kadar seversem seveyim, sen her yazımın sonunda terk ettiğim bir kadın olacaksın.
...