Elde Değildi Aşk

Yazdığın her şeyi okuyor, söylediğin her sözü duyuyorum. Bana olan kırgınlığını, kızgınlığını, ettiğin yeminleri, savurduğun lanetleri, hepsini… Ne "hak etmedim" diyebilirim ne de "fark etmedim"… Keşke/ler derdim sana ama/nın gölgesinde, belki derdim, "belki"… Aklın sınırlarını aşan, ihtimalleri yücelten ve imkânsızı bile zorda bırakan bir sevgiydi bu. Kavuşmak şöyle dursun, bakışmak bile hayaldi bizim için. Gerçeğin kalbine saplanan süslü yalanlardı; hayata ...verilen bir ara ve de sonu gelmeyen ümitlerdi. Ama ne var ki bilmediğin şeyler vardı; duymak istemediğin ya da anlatamadığım… Şunu bilmelisin ki; ben seni mutlu edemezdim: Hayatımın kayıp parçasını sana sunamazdım. Tatmadığım bir yemeği nasıl anlatayım sana, görmediğim bir güzelliği nasıl tasvir edeyim?
Ağır bir imtihandı bu duygu intiharında, ağır bir yük ve günahı büyüktü. Ne yaşayabildim; ne de taşıyabildim. Ama bir bedeli vardır elbet bu kaçışlarımın, yüreğim haykırırken susmalarımın; içimde ölüp gidenlerin, geceye ettiğim sitemlerin, bir bedeli vardır elbette… Ödüyorum ve ödeyeceğim.
Elde değildi aşk… Sen ser/de, saklımda kaldın. Bu tıpkı cennetin kayarken avuçlarından, seyirci kalmak, sahibi görmeden bir eşyayı ödünç almak, bu tıpkı gerçeğin koynunda bir düşe dalmak gibi… Anla işte! Elimizde olmayan şeyler de var hayatta; ölmek ya da âşık olmak gibi…
Bu gün değilse bile, bir gün anlarsın beni…


Ahmet Çabuk