Biraz geceyi bahane ettim ,
biraz da sensizliği .
Uykuyu kendime düşman ettim ,
gözlerine dostça yaklaşarak ...
Ölümüme ne kadar bilmiyorum .
Ölsem , rahat bir nefes alacak yalnızlık .
Sabahı kaç kez daha görebiliriz
bu elimizde değil.
Birbirimizi kaç kere görebilirdik ,
bu elimizdeydi .
Elimizin değdiği her şeyi berbat etti yaşamak ..
Bu suskunluğun sonu ,
içimizde çocuğun iyi niyeti son soluyuşu .
Artık biz ,
birbirimize yabancı duruşumuzla
aptal bir romanın son sayfasında
sahte gözyaşı dökecek kadar salağız ..
Çünkü biz artık ,
ikimiz olmadan yaşamaya alışan
garip yaratıklarız ..




Olcay Derecik