Sabah olmuyor

Bu şiirler senin şiirlerin, benim değil. Sen yazdırırsın bu sözleri bana güzelce, bir başkası değil.
Gönlüme sızı verirsin, aklıma zarar.
Mürekkep olur kalemime, yaraladığın kalbimin akan kanı azar azar. ve de gül resimli kağıtlara dökülür, hepte, hep seni seviyorum diye yazılır..
Ama sen!.. Ama sen sevmekten hep korktun, aşktan hep kaçtın, sevecekmiş gibi baktın sadece... Ve hep yaktın yüreğimi, yaktın...
Aslında bunlar bana iyi oluyor. Anlayacağın güzelim bunlar bana hep ders oluyor. felek tokatını yüzüme göstere göstere vuruyor. Suratım kırmızı, boynum bükük, dilim fazla sohbete gelemiyor..
Ve diyor ki hayat, yerinde kal rahat rahat...
Bu şehre bakıyorum tepeden; Her şey ufacık görünüyor. Oysaki içinde bir sen varsın ki bu şehri bana dar ediyor.. Sanki geceleri aydınlatan ışıkları benim aşkım ile yanıyor.. Bir sen misin gönlüme sızı veren, bir sen misin aklıma zarar veren?...
Doksan dokuz yaramın içinde doksan dokuzuncusun sen.. Yine de, yine de öperim gözlerinden, yine de severim seni gizliden...
Ulan ben nasıl bir gönüle sahibim, ben böyle nasıl severim, inan kendime hayret ederim.. Yine de yenilip yıkılmam!. Ben bin çileye yalnızca bir ah eder yalnızca bir damla gözyaşı dökerim...
Oysa ömrüme ömür katılsa gelip ömrümü sana adardım.. Bir nefeslik kadar yaşayacak zamanım kalsa son nefesimi seni seviyorum! seni seviyorum! diyerek harcardım..
Bedenimi kollarının arasına alıp, öldüğüm için üzülüp, benim için bir damla gözyaşı dökeceğini bilsem yanı başında kafama bir kurşun sıkardım...
Neyse, yine de bu şiirler senin şiirlerin, benim değil.. Sen sanırsın bende var bir marifet. Oysaki yalan, her şey senin.. Bu şiirler senin şiirlerin, benim değil.
Birazdan uyanacaksın, aynanın karşısında saçlarını tarayacaksın. Saçına takınca o lastik tokanı, yeni bir güne başlayacaksın..
Sana günaydın güzelim, sana günaydın bebeğim!..
Burada geceler bitmek bilmiyor..Beklerken sabahın aydınlığını, sabahıma geceler yeniden doğuyor, sabah olmuyor...