Ruhumda bir Züleyha var / Yusuf hangi kör kuyularda
_____güvercinler kanat açtı /
________/ biz ellerimizi açtık Sema’ya
ey! b e n – i
beşeri şaşırtan dünya
ey! derya
yüzünde salınan gemi
kaburgası kırık
iskelesi batık
kanımı çürüten bu zehir
kaç asrın d e m i
meşgalesi ur
dışı dört başı mamur
için bin yıllık harap
yaşam/ak mıydı Züleyha
tıkar eksik darasın beynimin
aklıma bağ o l u r
ne o Züleyha
uzun gecelerde
dokuz mu doğurdu ruhun
gönüllü gönülsüz nereye gidiyorsun
d u r gitme d u r
/
karadır soluk gövdesi k/derimizin
aynalarda güz
yüz parça kederli aksin
beyhudedir
bakma dedim Züleyha
bu bahar da bilmediğin
b i r kışa gidiyorsun
düşüyorsun
yar gözünden kor aşka
daha işe yaramaz aynalar
hezimete sokmaktan başka
üzgünle her bakış
bir hüzün süzüyorsun
d u r bakma d u r
/
raflar
hangi utancı örtüyor
bir karış tozuyla
sarı sayfalarda
geçmiş/leşmiş arşivler
berbat bir rüya akışı irin
kirin ve kinin resmi
ama Züleyha
şundan emin olabilirim
yakın gelirmiş
görkeme gölge düşüren
o derin zamanı kalleş ç i z g (i) si
ve neden Züleyha
ve nedendir hala
hurdası çıkmış dünya ki
içime dert olur
d u r dinle d u r
/
heceler misin
deli misin
yoksa bir düğme deliği
içinde misin
bu gömleğin aslı faslı n e
alelacele
sanki dersin ecele gidiyorsun
yaktığım ateşlerden
hüzün tütüyor diyorum Züleyha
ufkun mu daraldı
gönlün mü yoksa
takatsiz kelimeler
yüzü yerde susuyorsun
d u r öyle d u r
/
yılanlar Züleyha
hangi su hırsızı saatlerden
akmış içimize hadi bil
büyük gururumuzu zedeleyen
ufak hançerler ayan beyan
ve zehri- bela okuyan
çatallıdır duayı seven d i l
nerde duyan Züleyha
uluorta dolanır olmuş günah
yakası açılmadık küfürler
anadan üryan
günah ateş ve yan
yanında olmayandı seni duymayan
ah! Züleyha
alnından damarı çatlatan
o soğuk kan
parmak uçlarına değen
yalnızlık mıydı
d u r böyle d u r
/
söylesen
kim çekiyor başı
kim koydu koynumuza
bu kanlı aşı
ruhumuzun gerisinde
melekleri titreten
bir sabır ki bastığımız
cehennem t a ş ı
metruk gecelerde avare ahım
en güçlü silahımdır
bir an bile
cezbesine kapılmadım
neden niçin
nasıl olur Züleyha
şu nafile ömrüme özünden
miras mı kaldı Yusuf sabrın
d u r söyle d u r.
/
etme Züleyha gitme
ocağım kör kalır
alay köşkünden bakar saatler
al basmış şafakların ardından
zindan kesilir gece
fare akranlı yarasalar
kurşun döker
cin bakışlı baykuşlar
dolar odama
buğulu masallara kanmış
uyur gün
ya sen
nereye gidersin ey! sürgün
göz ardıma bırakırsın
çığ çığ siyah bulutlar
d u r yapma d u r
/
aşk Züleyha aşk
el değince yıkılan
kum ve kül yapıları
paslandıkça çürürmüş
iki zincir halkaları
d u r koşma d u r
/
her yer mi kuyu Z ü l e y h a
her yer mi zifir
ya korkunun olmadığı yer
Y u s u f’un gönlünde miydi Firdevs kapıları
Dur v u r m a dur
Esra Kaya