Bir destan yazar gibi durmadan gündüz gece ben hep seni yazmışım yüreğime gizlice.
Hayat bir tiyatro dediler bana bir rol verdiler, en acısı benimki idi, önce sev sonra terket dediler..
Kafamı duvara vurmadan tanıyabilmek seni beyninin içindekileri anlayabilmek ve yitirmeden yüzündeki anlık tebessümü tüm saatleri durdurabilmek için çıldırasıya paraladım kendimi, lanet olsun artık sigarayı üç pakete çıkardım. olsun gözüm olsun ne olacaksa olsun.
Düşlerini düşleyerek yaşamak, senden nefret ediyorum derken seni sevmek, var olmayan ömrümün tamamını sana adamak, sonra göğsüne yaslanıp seni düşlemek ve sevmek kalbinin sonunu bilmeden içine bakarak…

__________________