Yüzün leyl-i efruz desem; aklı kalır ay'ın, güneş kıskanır.

Bir ayetin son şeddesi gibi bazen
Dil söyleşmeye doymuyor adını.
Bazen sesimi soluğumu kesen bir cezm
uzatmak gelmiyor içimden.
Gözlerin ki sevaba bürünmüş bir günah kadar güzel,
İnanmak gelmiyor içimden...

Şehâdet ederimki, yokluğun büyük günah.

Alnıma bulaşmış bir leke,
yüzüm seccadeye değince temizlenen.
Sırtımda bir yük ,
dizlerim Kuran'a düşünce hafifleyen
Kalbimde koca ağrı,
dil Allah'a zikrettikçe dinen...

Gel... sabahla beni
gel,zâhirî üfuktan gel
bir İsfirâr-ı şems vakti...