 Kösebaşlarının eşkiya karanlıkları,
Bazı gerçekler vardır değişmeyen,
Toprağa dek insanın şahsına münhasır olup,
Ancak onunla birlikte mezara giren.
Ten gibi, ruh gibi, can gibi, birde SEN! gibi...
Sen, benim en aydınlık karanlığım.
Sen benim en yakın ırağım.
Sen benim, ben kadar gerçeğim, tekim,
Vazgeçilmezim...
Ne olur hep yanımda kal, gitme bir yere.
Sonsuza dek yüreğimde olman,
Beynimde, ruhumda dolaşman yetmez bana.
Sen, senliğinle hep ama hep yanımda ol ne olur.
Her ayrılık son olsun, her ayrılık ders olsun ikimize.
Sen ki, yana yakıla hasretini çektiğim,
Sen ki, özleminle günler, geceler eskittiğim,
Sen ki, adına "KADERİM" dediğim...
Kösebaşlarının eşkiya karanlıkları,
Çıkmaz sokakların çıkmaz sonları korkutmaz beni.
Ben sensizlikten korkarım ancak.
Ben sensizliğin karanlık uçurumlarında
Paramparça olmaktan...
Gözlerine mahkum, afsız, infazsız bir müebbet...
Karanlık ve soğuk zindanlarında yüreğinin,
Ebediyete kadar kalmak olsun cezam.
Ben mahkum, sen gardiyan.
|