Yetim bir sevdanın yükünü heybeme bırakma,bu yükü omuzlarım kaldıramaz dedim,dinletemedim.Gidersen canım çok yanar,sevmelere küserim,senden değil kendimden geçerim diyen de,benden başkası değildi.Haklı çıktığım için üzgün,beni haklı çıkardığın için öfkeliyim.Ne mi oldu?

Canım yandı

Sevmelere küstüm

Kendimden geçtim

Senden asla

Kimse zorlamadı,seni sevmeyi ben istedim.Sonuçları ne olursa olsun yaşadıklarımı inkar edemedim.Çok yazdım,çok çabaladım seni sığdıracak ne bir cümle ne bir söz buldum.Aklıma her geldiğinde,yüreğim coştu, bazen kırgınlık bazen özlem bazen de aşk gibi kağıda damladın durdun. Anlatmalarımın ardı arkası kesilmedi,anlatılamayacak olanı anlatmak çabasıydı içimdeki hırs.Ne bir savaştı ne de bir kavga,benimkisi yarım kalmışlığına isyan eden bir aşkın dile gelişiydi.

Yaşadıklarımın anlatılacak bir yanı yok

İki dudağımın arası derin bir uçurum

Ne zaman anlamlı bir cümle kurmak istesem

Sözlerim boşluğa düşer,tıpkı düşlerim gibi

Dikiş tutmayacak bir yaranın ipliğiydim

Erken koptum,kanadım

Seni sevdiğimde küçük bir çocuktum,ki hala küçüğüm.Ben büyüdüğümün farkındayım da,yıllar 19 yaşı gösteriyor ondan mıdır bilmem etrafımdakiler beni hala çocuk sanıyor.Abarttığımı söyleyenler oluyor kimi zaman.Dünya dönüyormuş,hayat devam ediyormuş.Gidenler gidermiş kalanlar yeni sevdalarda çiçek olup açarmış.Ne kolay söylemesi diyor içimden bir ses.Ve yüreğim bir fısıltı bırakıyor kulaklarıma “ Dünya dursa o dönse olmaz mıydı sanki ”

Aşk üzerine yazılmış romanlar,ya ayrılıkları anlatır ya da sayfalara dar gelen büyük sevdaları.Sonunda üç noktanın esaretine uğramışsa aşk,bil ki o aşk aşktan sayılmaz.Öncesinde ya bir virgül tarafından yaralanmıştır ya da bir parentez içinde hücreye kapatılmıştır.Ne giden önemlidir,ne kalan.

Giden sen oldun bu romanda,kalan ise ben.İkimizin de bir değeri yok gördüğün gibi.Kalbi kırılanlar ile kalp kıranlar arasında geçen bir mücadele bu.Kalbi kırıklar hep haklıdır,kalp kıranlar hem haksız hem günahkardır.Vebalini sana yükledim bu aşkın,kaçsan da kurtulmak istesen de ömür boyu kara bir leke gibi taşımaya mecbursun bu günahı.
Bir hoşça kal lafından mahrum bıraktın,bana en çok bu dokunuyor
Ne kadar kızsam da,söylensem de,yüreğim sana dair kelimelerde huzur buluyor
Keşke Elveda deseydin giderken,inan aklım sende kalmazdı bu kadar..