Kar tanesi özlüyordu. Karara geldi ki, biraz uçsun. Uçtu, uçtu ... Bir ağacın dalına kondu. Dalda bir yaprak kalmıştı, rüzgar birazdan onu koparıp toprağa attı. Kar tanesi bu dala konar dedi:
- İstersen, senin yaprağın olayım?
Dal duymadı, çünkü çoktan kış uykusuna gitmişti. Rüyada yeşil yaprakları ve çayırları görüyordu. Görüyordu ki, zarif esinti yaprakların üstünde yürüyor.
Kar tanesi gördü ki, daldan ses çıkmıyor, bir dal da aşağı indi.
- İstersen, senin çiçeğin olayım?
Bu dal da cevap vermedi. Çünkü o yukarıdaki dalın uykusunda idi.
Kar tanesi toprağa indi. Dedi:
- İstersen, senin çiçeğin olayım?
Toprak anlaştı, kar tanesinin yüzünden öptü. Böylece, kar tanesi tüm kışı orda kaldı. Yaz geldiğinde onun yerinde karçiçeği bitti ...