Hiçbir ipucu bırakmadan bir gece yarısı terk ettim bu rutubetli ve vasat benliğimi
nefretim yüzükoyun uykuda
yalınayak koşuyor bütün yalanlar
nefesim kangren
kesersem,kurtarabilirim suskunluğumu
sen bilmezsin;ölüme nasıl süslü gidildiğini
acının rengi kırmızı
avluda yatan ben değilim
günahına kiraladığım cesetler var
içimdeki boşluğu kemiriyorum
sıksam dişlerimi
güneşi parçalayacağım
tenim ellerinden kalma bir kar tanesi
üşüyorum aşkım
üşüyorsun aşkım
göğsünde uyuduğumuz
şehir üşüyor
sesinde kuşlar cıvıltıları
uyumak ihanet
uyanmak intihardır hayal kurana
ya yanlış geceyi aldatıyor
ya yanlış yerde yataklık yapıyor cesetler
kimin umurunda?
uyuyorsun
kafanı çevir
yanındaki ben
değilim