 Sevmeye gücüm yok seni
Bir adım daha atacak gücün olmaz ya hani bazen, o kadar yorulursun… Bir adım daha sevecek gücüm yok seni… O yüzden bu kadar sessizim aslında ve bir o kadar güçsüz…
Bir daha deneyecek gücüm yok artık çünkü bittim. Bittim ve anlamanı bekliyorum her şeyi… Seni sevmenin ne kadar zor olduğunu anlamanı ve yeniden bunu yapacak cesaretim olmadığını…
Senden beni sevmeni de istemiyorum artık çünkü yıllarca bunu diledim, olmuyor. Olmuyorsa, belki hayrı vardır diye ve artık müdahale etmek istemediğim için büyük ustanın kader planına, akışına bıraktım, bekliyorum.
Bunca yolu birlikte yürüdüğümüzü zannederken, yapayalnız olduğumu anladığım için tükenmiştir belki içimdeki umutlar. Belki sadece basit bir çocuk oyuncağı gibi kırılan kalbimin artık tutturulacak ve idare edecek yeri kalmadığı için yorulmuşumdur.
Her seferinde kendini tekrar eden, sıkkın ve aynılaşmış bu masalı yazmaya gücüm kalmadığından, anlatmayı da gereksiz buluyor gönlüm. İşte bu yüzden, bu gece hep tek başına bitecek bir aşkın idam fermanını imzalamaktan korkmuyorum.
Şimdi ve son defa, yenilememek ve yinelememek için bitirdiğim bu aşk hakkında son kararımı söylüyorum: Ben artık yokum, hayat denilen tuhaf yolculuğa sensiz devam ediyorum.
Seni sevmekten yorgunum ve bil ki, bir adım bile atmaya gücüm kalmadı sevgili….
Eğer biraz sevmişsen beni ve hala söylediğin gibi seviyorsan, şimdi bırak peşimi. Bırak ki; gidebileyim beni sevmeyi hak eden ve daha önemlisi, sevilmeyi hak ettiğim gönüllere…
Candan Ünal
|