Kaybettiklerimiz

Bir gün insan virgülü kaybetti; o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı Cümleleri basitleşince, düşünceleri de basitleşti


Bir başka gün ise, ünlem işaretini kaybetti Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı Artık ne bir şeye kızıyor, ne de bir şeye seviniyordu Üstelik, hiçbir şey onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu

Bir süre sonra, soru işaretini kaybetti ve soru sormaz oldu Hiçbir şey, ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu Ne kâinat, ne dünya, ne de kendisi umurundaydı


Birkaç sene sonra iki nokta üst üste işaretini kaybetti ve davranış sebeplerini başkalarına açıklamaktan vazgeçti

Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız tırnak işaretleri kalmıştı Kendine has tek düşüncesi yoktu, yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu

Son noktaya geldiğinde, düşünmeyi ve okumayı unutmuş vaziyetteydi ve kaybedecek hiçbir şeyi kalmamıştı..

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .