Kelimeler
Kelimelere taş atsak kafaları yarılır mı sahiplerinin...
Kelimelerin hayatımızdaki önemi nedir diye merak ediyor kişi ve soruyor en masum haliyle,
kelime ne demek...
Alıyor sözlük cevabını, başka bir şey olmalıydı sanki diye düşünüyor.
Başını eğip ne olduğunu merak ettiği kelimeleriyle başka şeyler düşünüyor.
Düşünürken kelimeleri kullandığının ayrımına varamamış daha.
Bazı kelimeler duyuyor müstesna zatlardan, kitaplardan ve tabi ki şiirlerden.
Takılıyor bazı şiirlerin okulda öğrendiği anlatım bozukluklarına, yazım yanlışlarına.
Kafası bin beş yüz. Bu işte bir hata olmalı...
Bu adamların çoğu ayyaştır zaten, diyor babası.
Anlamıştım zaten demek gelmiyor içinden,tam inanamadığından.
Bir büyüsü olmalı bu işin, çünkü adamların sözleri çok hoşuma gidiyor diyor .
Daha fazla okuyor, okuyor...
Yazarlarda sorun yok, kim koyuyor bu kalıpları da bize öğretiyorlar yıllarca
sıkılmadan
bunalmadan,
beynimizi yemekten usanmadan,
özgürlüğü savunup eşanlamlısını bile bilmeden...
Kelimeleri yan yana koymak asıl marifetmiş fark ediyor.
Bilmem kaç kelime kullanan adam benden zeki mi olacakmış, olsun diyor.
Türkçe konuş diyenleri anlamıyor tek; yabancı kelime kullanmayın deyip sadece İngilizceyi kasteden bu mahlukat, Farça ve Arapça kelimeleri yayıla yayıla kullanıyor.
Onlar problemli kanısına varıp yoluna devam ediyor.
İnsanların içinde tınılar vardır, duyamazsınız,
İnsanların isteği sizin tavsiyeleriniz değil içlerindeki sesin benzerini yakalamaktır, bilemezsiniz.
Artık biliyor ki bazı kelimeler kokar leş gibi.
İlk hecede mideyi kaldırır ve muhakkak çıkartmasını sağlar.
Bazı kelimeler, ah evet, bazı kelimeler mis gibidirler. Bambaşkadırlar..
Böyle kokuların kapladığı biriyle tanıştı ve ölene dek ondan ayrı yaşadı.
Çünkü her güzellik belli bir oranda alınabiliyordu.
Anladı.
Kesinlikle eşsiz bir kokuydu sızlatan bedenini...
Kabullendi
ve sustu.