Ve sen gözleri odamın mehtabına vuran yakamoz..
Yaktığın bunca can'a rağmen sökmedin dişlerinden nefretini,
Yakıpta geçtin şu küle dönen benenimi..
Sevinçlerim darağacında,
Yarınlarım dünümün gecesinde prangalı kaldı..
Hergün hasret konvoyları sürüklensede bu bedenden şarampollere,
Ne ölü çıkar bu bedenden nede can..
Vurup elinde ki satırla hayatımın filizlerine,
Kör ettin körelttin beni yarınlarıma..
Şimdi bütün hüzünlerimi toplayıp başucuma,
Masal anlattırıyorum her gece rapunzelden.
Beni ipsiz attığın bu kör kuyularda!

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .