Kelebek



Kelebek olmaya çalışırdı
Kanatları çıkacaktı
Hayal kurarken kullanacaktı
Kanatlarını.
Oysa insanlar
...Kalplerinde taşıyordu
Yol kesen tuzaklarını.
Ve yine öyle
Huzura benzeyen bir günde
Düşünürken hangi insan
Kanatlarını ne şekilde
Kıracak diye.
Kaçası geldi birden bire
Gökyüzüne.
Koşarken varmak için hedefe
Topukları kırıldı
Camdan ayakkabıların
Darıldı ökçeye.

Kapattı tuzak önünü
Kozanın
Koza değil tırtıl kırıldı.
Kalp gibi kırıldı tırtıl.
Ve şarkıar emir vermiş gibi
İnsana; ‘bu durumdan kurtul’
Daha çok ertelendi
Beklenilen olaylar
Can yaktıkça umutlar
Direndi koza
Belki inadından
Belki aşık.

Ve sona yaklaştı insan
Direnemedi koza.
Alıp onu attı kazana
Ki koza yanıyordu oysa.
İşin sonunda;
İpek düştü avuçlarıma
Belki de artık
Mutluydu koza.
Genişti dünya.
Uzaktı insan.
Kim bilir
Kelebek bile olabilirdi
Yeniden kollarımda.
Diye düşünürken
Sevinçle
Gözlerimi dolduruyorum
Doldurdukça gözlerimi
Ben mutlu oluyorum.

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .