Demin yüzümü yokladım aynada. Hala burada mıyım diye. Kavisli kaşlarıma baktım ve kaşlarımı çatmaktan kırışmış alnıma. Kirpiklerime baktım. Koyu kahverengi bir kürke bürünmüş yeşil gözlerime. Çillerime. Gülümserken acı çekiyormuş gibi görünmeme sebep olan dudaklarıma. Sağ yanağımdaki ben ile tanıştım. Şakaklarımdan omuzlarıma uzanan ve kulaklarımın ardında kalmayı asla kabullenemeyen saçlarıma. İskandinav ırkına benzememe yol açan;olması gerekenden birkaç ton daha açık tenime… Demin kendimi yokladım.
Ve evet hala buradaymışım.

__________________