Ey Zûleyha Ey Zûleyha Sevdasını yüreğine katık eden sevgili…
Gözlerinden gelen yağmurla
Yüreğindeki ateşi söndürmeye çalışıpta
Her damlada bin yürek yakan…
Ben su serptikçe senin alevin artacak Sendeki ateş arttıkça
Ben daha çok yaş akıtacağım”
Sen ki suretin güzeline bir sınav oldun…
O ki sana cennet vesilesi….
Ömrün ki
Yû’suf ila aslına bürünmüş
Gerçeği bulmuştu ki
Gelmiş ve geçmiş en gerçek
Sevdayı yaşamıştı…
Zûleyha ki
Leyla’dan Aslı’dan
Şirin’den Zühre’den
Ve hatta Zahide’den sahici…”
Sabrın sevgiliyi getirdiğinin
En açık kanıtı değil misin?
Sevgiyi dilde yaşatmak
Kolay ve gerçekten uzaktı….
Oysa sen sevgiyi önce yüreğinde
Yaşadın öylesine büyüttün ki
Kaldırmadı küçücük görünen
Ama kocaman olan o yüreğin
Sonra göklere saldın
Rabbine ulaştın!...
__________________ Sus!..
Sus ki ölüm bana yâr
ben ölüme Yâr olayım…
sen toprak kesil cesedime… |