 Cevap: Ekvator'un Söz ve Şiir Dünyası
Kâlbine geleni söyleyemez insan ama ağzına geleni söyler çoğu zaman. Hep olsun ister, hep zorlar arzuları adına. Küfür eder gibi sever bazen, zulüm eder gibi âşık olur. Sevdiğinin de bir insan, bir can, bir hayat, bir özgürlük âbidesi olduğunu unutur. Zîra bencilleşir, egoist tavırlar takınır, hep kendini düşünmektedir. O sevendir çünkü, onun hiç suçu, günahı yoktur, o sütten çıkmış ak kaşıktır. O kendini böyle görür boy aynasında.
Sonra üzülünce yine kendini suçlu çıkaramaz. Çünkü içindeki biricik sevdâsına toz konduramaz. Mecnun her zaman haklı, Leyla her zaman suçludur. Artık bu cinsiyetten midir, prosedürden midir bilinmez, ya da Aşk'ın kânununa ayak uydurmadır belki. Neyse ne, seven ile birlikte sevilen de üzülür neticede. Durum böyle oldukça İki taraf da yarar sağlayamaz, isteseler de mutluluktan ağlayamazlar. İkisi de bu yüzden çok sevmeye başlarlar ölümü; Sevgili uğruna kullanmayı düşündükleri olguyu, şimdi onun yüzünden kullanma düşüncesindedirler.
Her şeye rağmen hayat yine çok kısadır, hiçbir derde, hüzüne, sıkıntıya değmez. Gözyaşları, bu kısacık zaman diliminde bonkörce harcanır çoğu zaman. Yaşlandıkça anlaşılır bunlar; İllâ iş işten geçmesi gerekiyordur zîrâ.
__________________ © Copyright 2013 All Rights Reserved Ekvator ™
Konu Ekvator tarafından (23.11.2013 Saat 15:50 ) değiştirilmiştir.
|