Aklımın götürdüğü yere gitmeliyim..bunu da zamanında yüreğimin götürdüğü yere gitmelerimden anlıyorum.
Yüreğin akılla arası pek iyi olmadığı için sadece git der..nereye gideceksin,nasıl gideceksin,yolun meşakketlerine dayanabilecek misin..pek umursamaz.'Gideceksin o kadar' der,pişmanlık ihtimallerini görmezden gelir.
Akıl ise gerçek hayatta ki hesaplarla uğraşır,gerçekten gidip gidemeyeceğine dair tüm değerleri sıralar ve sana gitmeni ya da gitmemeni önerir..şu şu nedenlerden dolayı yüreği dinleme sonra pişman olursun,pişmanlıkların da şu şekilde olur ve sonra rezillik halini alır gibilerinden uyarılarda bulunur.
Napolyon konuyla ilgili şöyle der;'Bir duygu yürekten bile gelse kafadan çıkmalıdır.'..kendisine katılıyor ve aklın götürdüğü yere gitmeyi seçiyorum.
Yürekten gelen bir duygu akıldan onay almıyorsa 'tutku' adını alır,o tutku kişiyi eline aldıktan sonra artık tüm yetkiler ona aittir.Sahibini sürükler durur.
Güzel olan gönülden gelenin akılla desteklenmesidir ki biri zaafiyet gösterdiğinde diğeri yardımcı olur.Yürüyen bir adam misali..bir adım yürek diğer adım akıl olmalıdır ve yürüyüş iki adımın birbirini takibi ile mümkündür.
Sağlam olan budur ve bu aşka ya da yürekte ki diğer duygulara karşı olmak anlamına gelmez..onları elle tutulur bir şekle sokmak anlamına gelir.

Teşekkürler anket için

__________________
''Şîrler pençe-i kahrımdan olurken lerzân
Beni bir gözleri âhûya zebûn etti felek''