Hiçbir şey olmamış, hiçbir şey yaşanmamış gibi gittin. Sorun değil, ben alıştım hayatıma giren herkesin kocaman bir boşluk olarak kalmasına. Arasıra da olsa geliyorumdur aklına. O kadar da yoksun değilsindir vicdandan. Ama nasıl derler, merak etme, iyiyim ve yalnızım hala. (Umarım sen de öylesindir.) Havalar da soğudu biliyorsun. Ve ben, hala sokaklarda ellerim ceplerimde yürüyorum. Şimdi sen, aç pencereni bırak içeri girsin rüzgar. Dağıtsın saçlarını, dokunsun tenine. Sana serin rüzgarlar yolluyorum iki yakası bir araya gelmeyen ayrılıklar şehrinden. Uzun zaman oldu seni görmeyeli. Aç pencereni, bırak rüzgar girsin içeri. Dağıtsın saçlarını, yüreğimi dağıttığın gibi...