Ben Sana Söylediğim Hiç Bir Kelimeyi Öylesine Söylemedim !
Öylesine söylenmemişti "yüreğimi delip geçen cümleler".
Kırıldım..
Özledim.
Yandım.
Defalarca aradım, bir yol bulamadım.
Hani elimi uzatsam belki gidersin diye korktum..
Gidersin çünkü, silersin hayatından.
Senin yanında olayımda taş olayım diye avundum hep...
Önemli olan sendin, önemli olan senin yüreğindeki yerimdi...
Beni seviyorsun, biliyorum.
Koruyorsun, değer veriyorsun.
Ama yüreğin bana ait değil.
En kötüsü de bu ya..
Haketmediğin yüreğe yanmak..
Ben benim olmayanıma yanıyorum her gün.
Benim olsaydın sadece benim.
Kimse senin ismini anmasaydı, yanında yürümeseydi, yüzüne gülmeseydi.
Kimseye göstermeseydin o gülüşünü, bakışını ve kimseler duymasaydı
O dünya harikası sesini...
Kıskanıyorum, öyle kıskanıyorum seni.
Ama söyleyemiyorum, hiç de bilmedin sevildiğini.
Uzaktan uzağa sevdim seni.
Bir SUÇ gibi.
Bir SUÇ'u ÖRT BAS eder gibi sevdim seni.
Ben seni annemin babamı sevdiği gibi sevdim.
Karşılıksız sevdim.
Beklentisiz saff sevdim seni..
Öyle saftı ki bu sevgim, kimse anlayamazdı içimde kopan fırtınaları..
Bu nasıl işkence bilemezsin.
Bu nasıl çile anlayamazsın.
Çünkü sen hiç SENİ sevmedin ki..
Unutmak istedim kaç kere,
Uzak durmaya çalıştım,
Nefret etmek istedim,
Nefret edemedm, unutamadım da...
Ölmek istedim ya..
Seni severek ölmek istedim.
Yaşama sebebim sensin,
Ölme sebebimde sen ol istedim.
Olmadı...
Ölemedim, kıyamadım Rabbimin emanetine.
Çok sıkıldım, çok bunaldım.
Çok yoruldum seni severken.
Senin adını başkasından duyduğumda bile omuzlarıma bir yük biniyor ki sorma...
Senin ağzından da başkalarının adını duyduğumda ölmek istiyorum.
O an ölmek istiyorum.
Ama sen bunların hiç birini bilmiyorsun...
Belki bir gün bilirsin !
Belki...
Lisa // Kara MeLek // Uzak'ça