 Cevap: Varlığın Kıymetini Neden Yokluğunda Anlarız?
Yokluğun dersini varlığın veremediği için belkide.. Elimizdekilerin kıymetini hiçbir zaman bilmeyiz. Genelde kaybetmeyi bekleriz. Hep zamanı gelsin deriz. Peki kıymetlerinin bilinmesi için ne kadar zamanımız var ? Neden zamana ihtiyaç duyuyoruz ? Bize verilen birçok olanağı tepebilme yeteneğine sahibiz. Ve uzaklarda yer alan ufak bir fayda için kendimizi yorma yeteneğine de..
Davulun sesi uzaktan hoş gelirmiş kulağa. Bize de uzaklardaki vaatler hoş geliyor. Bırakıyoruz elimizdeki eşdeğer nesneleri ve uzaklara koşuyoruz. Zamanla davulun sesine alışıyoruz fakat neler kaybettiğimizi de unutuyoruz. Yeri geliyor geri dönüşü olmayan yollara giriyoruz. Yine akıllanmıyoruz. Çocuk olursun, hep daha çok oyuncağın olsun istersin. En güzelleri bende olsun, en çok bende olsun. Bir güç müdür bu, ya da bir üstünlük ? Aklın bunu tahlil etmeye yetmese de istersin, hele de yokluğun eşiğinde beşiğin sallandıysa.. Yaşın ilerler,bitmek bilmeyen variyet savaşında daha çetin mücadelelere girersin.Bu sefer ayakta kalma savaşın tay tay durmaya çalışmak kadar masum değildir. Aslında biz insanlar nankörüz sanırım özeti bu.. Varlığında değerini bilmediğimiz insanları yokluğunda ararız, ya gelen gideni aratıcak, ya da olanı kaybettiğinde değere binecek, başka türlü o bile kafamıza dank etmez aynı bizi sevene değer verene değil, bize acı verene taptığımız gibi.
|