Bir yerlerde, bir zaman, bir şekilde karşılaşmanın; sarılıp kucaklaşmanın, özlemin en ağır vurgunu olan sevdayı bir dakika dahi olsa ayaküstü “nasılsın” edasıyla yaşamanın farklı bir ezgisiydi yıllardır yanı başımda olan ses…
Ve o ses dedi: “Bir baykuş yüz gösterdi gündüz vakti.”
Ve zamansızlığın bu kadar tat katacağı bir mevsim belki de olamaz idi. Ellerimde kıştan kalma hayaller, ellerimde bir Aralık resmi…
Şimdi kalpler yazacak olanı biteni, asıl şimdi titriyor küçük bir kızın çığlık çığlığa kocaman yüreği...

__________________