26.01.2014, 21:57
|
#7 (permalink)
|
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
| Cevap: Bir Hazan Vakti | Senem Gezeroğlu Alıntı: Muratt Nickli Üyeden Alıntı
Bence de insanı olgunlaştıran içinde yaşadığı iniş ve çıkışlardır. Elbette çektiği ıstırabın tek nedeni içinde yaşadıkları değildir ama insan içinde dingin değilse dışındaki olup biten onu pek de olgunlaştırmıyor.
Sadece sevdaya dair değil bence ayrılıklar. Hani diyor ya şair:
"Yanlız acı bir lokma zehirle pişmiş aştan,
Ve ayrılık anneden, vatandan, arkadaştan"
her ayrılığın sonunda gerçekten hüzzam bir beste var, tam da belirttiğin gibi. | Doğru söylediğiniz,hakikatli bir sentez.
Ne yaşadığından ziyade ne süzebildiğinde esas sonuç.
İçteki dinginlik için yalnızlığın gerekli olduğunu düşünüyorum.
Her yolculuk ya da yolcu bir hayatın parçası sonuçta.
İnsan ki bilinmeze doğru yitirmeye aday her paylaştığını.
Yaşarken olmasa da günü gelir ölümle.
Anılar o boşluğu doldururken,aslında değer katar.Belki paylaşırken es geçilenlerin hüznüdür bu hüzün.
Yorumlarınız için şükranlarla @[Link'i Görebilmeniz İçin Kayıt Olunuz.! Kayıt OL].
Ufkumuza mana sunduğunuz için.
__________________
Yalnız açığa çıkan ışığı görebiliyorsan,
Yalnız söylenen sesi duyabiliyorsan,
Ne görebiliyorsun,Ne duyabiliyorsun. "Hayret et! Çünkü hayrettir göğe açılan pencere.
Hayret ettim ve gördüm, bin ayet güldü yüzüme." |
| |