ZİNDAN BAHÇESİ
Derin uyu,
Ölü sansın yanındaki!
Uykuların, yüreğim gibi derin olsun geceleri...
Ölü gibi soğu, soğuktan ölür gibi yum gözlerini...
Ölü gibi sessiz, ölüm gibi sonsuz, uyanmayacakmış gibi deliksiz uyu!
Çünkü başkasının yanındaki uyanık gecelerin, daha da acıtır...
Yakar, yıkar, kahreder beni...
Artık daha fazla uzaklaşamazsın benden sevgili...
Dur biraz!
Yorma kendini!
Kan kusucu ve katledici geceler aldım aramızdaki mesafeden...
Ödünç sancılar kiraladım boşluğunun soğuğundan ve kiralık katilleri satın alan,
Teni hevese müsait kadınlarından geçtim bu kentin.
Aşk, dipsiz bir gösteridir, kirli kırık geçmişlerimizin karşısında...
Kaç ayna kırıldı gözlerimizin âlâ karanlığında?
Esir gönül, esaretin tuzağında uyuşmakta...
Sancı bu ve yalancı sancı satıcılar gibi, derin uyu!
Sancıları savıcı isimler rutubetle dudak kenarında!
Alaz bir mevsim dönüyor dilimde...
Acıtacakmış gibi güçlü, acınacakmış gibi masum zaman...
Sevgilim!
Ah benim sevgilim!
Dilimin tenhasında, sesimle savaşan, susmaları galip sevgilim!
Başı, sonu, dibi, ucu, aynı uçurum...
Göğsüyle sırtı gibi,
Ne yana dönse diğerini ardında bırakan sevgilim!
Yüzüne değdim senin!
Yüzüne güldüm senin!
Yüz yüze, göz göze, diz dize dokunduğun özündüm senin.
Dilim, köle gibi adına esir!
Buğday bir ten kaybeder yitik mevsim, yitik, terk edilmiş şehir...
Derin uyu,
Kendini katil sansın yanındaki!
Uykuların, gidişin gibi beter olsun!
Derin olsun!
Yaralarının gölgesindeki karanlıkta, gölgemi ara!
Derin olsun gecelerin o karanlıktan da...
Kokunun kayıp atlasında,
Uyu!
Yatakların dibinde aşk, aşk bir sonsuz dip ve sessiz bir kuyu...
Yankısı prangalanan sessizliklerin düşünden, düşmanının eline düşer gibi...
Vakitsiz uyu!
Dilim, kesik...
Dilim, köle gibi adına esir...
Delir aklından çıktığımda!
Apansız delir!
Zamansız delir!
Sevgilim!
Ah benim sevgilim!
Birkaç yaranın, birçok izisin...
‘‘Hep arkamda ol!’’ dedin.
Arkandaydım senin.
Arkandakine, arkanı döndün...
Şimdi mazinde kalan ve günbegün hatırlanan en sızılı gerçeğinim senin.
Sevgilim!
Ah benim sevgilim!
Arkandakine, arkanı döndün...
Artık ne arkana, ne de arkandakine yüzünü de dönemezsin...
Emre GÖKCE