Kalem doğrulup yerinden yazmaya başladı mı bir kere,ona söz geçirmek kavi değildir...

Her ne kadar el yazma,gönül sırlarımı dökme desede, o kendi yazdığını okur ,okuduğunu yazar...
Ne zaman ki RABBİN in emri geldi; ' OKU! YARADAN RABBİNİN ADIYLA OKU! OKU!

RABBİN EN CÖMERTTİR,O (cc.) KALEM İLE YAZMAYI ÖĞRETENDİR....dendi,yazmaya başladı kalem hiç durmadan...

Gün oldu çöller çizdi boş bi sayfaya,Mecnunu yazdı...

Gün oldu dağlar ardında bi garip Ferhatı....

Gün oldu bi saz çizdi,Keremi yazdı...

ve günü geldi ,hiç yazmadığı gibi bi hikaye yazdı, ELİF-LAM-RA....

YUSUF İLE ZÜLEYHANINDIR BU KISSA....

Sanma kalemin işidir,emir yüce arşta, onların kaderi saklı Levh-i mahfuz da. kızma şimdi ne yazan ele ne taşan gönüle, çünkü bu böyle indi yeryüzüne.....

AŞK BABINDA, ELİF-LAM-RA, YUSUF İLE ZÜLEYHA'NINDIR EN GÜZEL KISSA...


Alıntı

__________________

Yalnız açığa çıkan ışığı görebiliyorsan,
Yalnız söylenen sesi duyabiliyorsan,
Ne görebiliyorsun,Ne duyabiliyorsun.