Artık uyuyalım mı?

Ağıtlar yakılıyor bileklerimde. Eriyen hasretlerin dudakların olmadan hükmü yok. Tenim benimle başa çıkacak kadar güçlü değil sensiz. Muhtemelen yanılgılarımla beraber uzun bir yolculuğa çıkacağım. İşte seninle burada ayrılmak zorundayız. Ne güzel değil mi? Tıpkı senin dediğin gibi kaybolacağız. Şizofren mektuplar postalayacağım ken...dime. Okuyup ilk ben şaşıracağım gidişine. Rüyalar görürsem uykuya yenildiğimde inan hayra yormayacağım. Uzun uzun dinleyeceğim kendimi sonra bir anda karar vereceğim. Yaşamak basit bir eylem haline geliyor acılar artsa bile…

Baştan başlamayacağım saymaya bir kere başladın mı geri dönüşü yok. Kalbur altı gülüşler sergileyeceğim köprü altlarında. Beğenmeyecek köprü üstündeki kalburüstü akbabalar. Ben gülmeye devam edeceğim deli diyecekler. Kendimden geçerken tanıyacaklar belki beni. Belki senin yanından geçerken. Ellerimi ceplerime saklayıp kaybolacağım sessiz sessiz… İşte buna en çok ben gideceğim*.

Tanrı’yı daha çok seveceğim belki ardından bakarken senin. Sonra en ölümlü karakalemlerin eline düşüp bir karikatür olacağım. Aşka küfredeceğim tüm tasvirlerde. Biliyorum ben bir gün yanaklarında söneceğim. “Siz” olacağız ya bir gün işte ben en çok o zaman öleceğim.

Telefon çalıyor…
Yine o kadın.

Elma kurduna dönmüş hayatlardayız delik deşik. Tek farkımız yeryüzünün üzerinde sevişmekteyiz. Âdemoğluyuz ya bundandır belki elmayı sevişimiz. Ayvayı da…

Bir ısırık daha...
Kalanını çöpe atmadan önce düşün.
Afrika…

Kafam git gide karışıyor yine. Usumu bıçaklıyorum her gece. Morgun havası siniyor içime. Üzerimden çıkarıyorum anıları. Hava ısınıyor ve ben çok kalın giyinmişim. Akıl mı kaldı?
Dört duvarın boyaları akıyor. Melodram. Sonra en olmadık yere siniyor bakışlarım. En olmadık müziğin kokusu kaplıyor ruhumu.

Artık uyuyalım mı?


Ali Özmen.

__________________
Taklitler aslını yaşatır.
KIPSS.

Ben soğuk değilim,
siz cıvıksınız.

.