”Al kırmızı dikiş ipliğini eline, adının soyadının baş harflerini omzuma dik. Kimse sahip çıkmasın bir tek senin olayım. Tut kolumdan kaldır beni üç kere bu kimin diye bağır. Kimse benim demesin. Bir tek senin olayım.

Geceleri uyku bekler gibi bekliyorum seni. Sen benim dilimin ucundaki hatırlayamadığım o kelimesin. Çimenlerin üzerinde yalın ayak gezmenin verdiği o garip huzursun.”