Karanlığın Kuşları
Selamını almadım, gözüm dalıp gidiyor,
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları.
İçimdeki korkular canı candan ediyor,
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları.
Hece hece yazıp da bağrıma bastığımı,
Göremedim deyip de yüzümü astığımı,
Sesizce ıslattığım kılıfsız yastığımı,
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları.
Onsuz geçen günümü gün sayamadığımı,
Öksüz hayallerime ad koyamadığımı,
Gücenip kırılsam da hiç kıyamadığımı,
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları.
Şu divane gönülle ettiğim pazarlığı,
Marifet bellediğim cahilce yazarlığı,
Duvarımda asılı sahipsiz nazarlığı,
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları.
Gâh ateşlerde yanıp, gâh üşüyen yanımı,
Aşk ile avucumda taşıdığım canımı,
Hasretin zindanında geçen her bir anımı,
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları.
Her seher bülbüllerle adını andığımı,
Yalancı düşlerime inanıp kandığımı,
Ateşinde tutuşup, külünde yandığımı,
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları.
şiirimi günün şiiri olarak seçen saygıdeğer
şiirkolik ailesine ve de özellikle bu şiirin yazılmasına
ön ayak olan gönüldaşıma sonsuz teşekkürler
Ahmet Örnek