Oğuz Bal - Beyaz Kadın'a Kanlı Mektup


İçerimde can pazarı
ve yüreğimde bir cami avlusu dolusu ayrılık!
Seç,beğen,öl!

Sadece meraktan soruyorum;
"Şu üç günlük dünya" dedikleri;
onun
geldiği,
öptüğü
ve gittiği günlerden
ibaret midir acaba?

Bu bir intihar mektubudur,
ilan edilsin bağıra çağıra terk edilmiş şehirlerin meydanlarında,
ruhumun beni terk edişi.
Zaten,bunca intihardan sonra,
çoğu aşık "ben bu filmi daha önceden görmüştüm" diyecek!
Ne de olsa terk edilmek her aşkta kapalı gişe!


Fonda rast peşrev bir eser çalarken
Müzeyyen Senar'dan,
bir akşam üstü ölü bulunursam
bir meyhane taburesinde,
susturmayın sazları.
Bırakın doyasıya kanasın ona doyamayan yar'alarım.
Paramparça edilse de içimde yeni yetme umutlar,
ağzımdan köpük köpük küfürler serilse de yerlere,
dökülen lanetlerime basmak zorunda kalsanız da istemeyerek,
siz yine de açık kalan gözlerime bakın
ve içten içe acıyın mor kesmiş cesedime.
Acıyın ki, gün yüzü göremeyen acılarım çıksın gün ışığına!

Eğer içerimde intihara sürüklenen "keşke"lerime,
"gitme"lerim eşlik ederse,
valse başlarsa şayet kelimelerim dilimde,
gök kubbeden melekler düşerse patır patır insanoğlunun üzerine,
yedi kat yukarıdan katran karası ağıtlar yağarsa notalarla,
Sur üflenir,
dağlar darmadağın olur,
gözlerin kapanır,
o son nefesini bırakırsa boynuma,
ben kalemimi dayarım şakaklarıma
ve iki el elveda sıkarım
gözlerimde gözyaşı taklidi yapan kan damlalarıyla!


Aortlarım çatlıyor günbegün;
için için, içime kanıyorum,
damarlarımda dolaşan bir kadın ve yemyeşil damarlarım!
Bu şiir de bitiyor, gökten üç jilet düşüyor;
biri sağ bileğime diğeri de sol,
sonuncusu da şahdamarıma,
ölüm garanti!
Palyaço burnum elimde,
ruhumda onun göz bebeklerinin yankısı.
Karakollarda sorgulanıyor aşk,
idam sehpalarında dedikoduya başlıyor birkaç kocakarı,
"filancanın sevgilisi başkasına gitmiş" diyorlar,
-filanca oluyorum-

mutlu ölüyorum (sanın siz),üzülmeyin,
benden o Beyaz Kadın'a bir "hoşça kal" söyleyin;
çok şekerli olsun!