MUTLULUĞUN GÖZYAŞI
mutluluğun gözyaşı olur mu yar
olur mu olur
çığlık çığlık sesleniyorum yüreğime
şimdi sen sus
şimdi sen dinle sevgili
bu gözyaşları karanlığın değil
sende bulduğum bir mutluluğun
sayfalanmış eseri
ilk kez ölesiye sevmiştim birini
sadece tek bir kalbe bağlanmıştı yüreğim
daha önce ise hiç aramamıştım bu duyguyu
ama bu gün ansızın bulduğum
bir mutluluk oldu yüreğimdeki adı
adına aşk dediğim duyguların
bir anda yüzümü güldürmesi gibiydi yaşam
bu gün tattığım en lezzetli bir hissin
ansızın damağımda kalması gibiydi sevda
ve ben bu gün işte onu yaşadım
içimden haykırmak geliyordu adını
susuyordum üzgün bakışlarımla
susup konuşamadığım bir sır gibiydi
ellerimden kayıp gitme korkusu var ya
küstürüyordu dillerimi
uykularımda çağrılıyordum
çığlık çığlığa sesleniyordu yüreğime
her gece uzandığım bir şehrin
bir köşesinde buluşup
ellerini tutuyordum
biraz uyandığımda ise
seni ölesiye özlüyordum
karanlığın hükmü tükenmişti
işte o içimde yaşayan cennet
tüm siyahlara
beyaz gelinliği çoktan giydirmişti
umutsuzluğun küsüp
umuda yaslanması gibiydi içimdeki aşk
hem yazdan daha sıcak
hem de kardan bile daha beyaz
bir insan ne kadar uzaktan sevebilir
ya da
ne kadar yakın olması gerekir dokunabilmek için
benim ki öyle değildi
ellerimin değemediği her yerine
yüreğimi seriyordum metrelerce
mesele uzak yakın değil de
içimde olup olmaman değil miydi sence
şimdi bana hayatı anlat deseler
seninle yaşadığım her bir güne yaşam derdim
zaman deseler
saatler geri gitmez bilirsin
bu yüzden hep sana geçiyor tüm günler
nefes nefese solduk soluğa
ey yar
sana doğmuşum sanki
ilk kez yürekten bir zincirle bağlandım
ilk kez kalbimi açıp sana ağladım
çocuklar gibiyim
ne mutluyum yar
ilk göz yaşımın sebebini bile
sevinçten bir mutluluğa bağladım
yani sana
yani aşkına
yani sevdana
ben ilk kez sana ağladım