Suskunluğum Sana Değil

Suskunluğum sana değil sevgilim…
Üzerine alınma öyle başını eğme dik tut
Sana değil sitemim, hayata, kadere insanlara,
Seninleyken yaşadığım tattığım ve gördüğüm herşeye…

Gözyaşlarım sana değil, Sakın ha asma yüzünü
Başımdan Aşağa Dökülen Soğuk Suyun Damlaları onlar…
Üzülme sen, Senin Göz Yaşı gördüklerin
Benim Serinlediğim…Herkezde Bulunmayan damlalar onlar.

Biliyormusun Bir kitap yazdım…
Kapak sayfasına beni…Orta sayfalarında hayatı anlattım
Bazen aralarda dostlarımı ve ailemi…
Üzülme senide Son sayfama ayırdım…

Benim yürüdüğüm yollarda…ben kaldırımı kullanırdım…
Sen ise caddenin tam ortasından giderdin…
Hani sanki, ya ölmek yada öldürmek istercesine…
Şimdi ise ışıkları kaldırmışlar..üst geçitler koymuşlar…

Sana doğru yanan ışıkları farketmiyordun
Sana göre senin intihar sandığın olay yeriydi
Oysa Senin sebebiyet verdiğin bir cinayet mahalliydi
Şimdi çık merdivenlerden kendin atla..trafiğin sustuğu anda…

Anlattığım gibi..Suskunluğum sana değil…
Sende hata yapabilirsin…bende…
Fakat sen yanlış insansın…
Bense Yanlış şıkkı işaretlemiş bir öğrenci

Bu suskunluğum sana değil sevgilim…
Seninle Beraberken Geçirdiğim Zamana…
Maçup olduğum Yıllara sevdiğim insanlara…
Şerefini bıraktığın 2 metrelik çarşafa..Seni serbset bırakan Dağlara Taşlara…

İlerde yüzüne bile bakamayacağın…Evladına…
Susuyorum..sana değil…
Onlara Susuyor..Sana ise Acıyorum…