Adı Yok Bu Şiirin

Ne yana adım atsam sensizliğe düşüyor yolum . .

Kaç mevsim geçiyor ben hep sonbahara esir düşüyorum
İçimde bir sen derine düşüyor
Ben yokluğuna ömür biçiyorum...

Gözbebeklerine düşüyorum../ üşüyorum.

Kalemim seni yazmaya korkuyor
Ben seni anlatmak istiyorum.. o isyankar oluyor.
ucu kırık
kelimeleri kırık
yüreği buruk kalemim...

Şimdi Sen düşüyor tümceme
Kelimeler seni sarıyor ben çırılçıplak kalıyorum.
Sana varıyor satırıma düşenler öznesi Sen oluyorsun.


Sen'li baharları özlüyorum.


izmir hiç bu kadar sessiz olmamıştı.
Yağmur damlaları hiç böylesine yakmamıştı içimi.
Kimsesizliği yaşıyor bu kent.
Yokluğunda...


Sus kesiliyor dilim...


Adı yok sevdanın
Dili yok
Anlatmak isteyipte anlatamadığı çok..