Hayatınızın altın armağanları



Tanrı dedi ki:

Maziyi mesken tutmanın iyi bir yanı da vardır ve bu, nihayetinde hayatınızın hiç de o kadar kötü olmadığı kanaatine varmanızdır.
Aslında hayatınızın iyi olduğunu, güzel olduğunu görürsünüz artık. Bu uzay/zaman mesafesinden baktığınızda hayatınızın aslında ne kadar da iyi olduğunu idrak etmeye başlarsınız.
Hayattan yana beklentileriniz açısından belki de biraz müşkülpesent olduğunuzu, belki de biraz mızmızca davrandığınızı anlamaya başlarsınız. O zaman içinde kendinizi şanslı bir insan olarak görmemiş olsanız da şimdi kendinizi şanslı addetmeye başlarsınız artık.
Hayat tarafından –tıpkı suyun üzerindeki şamandıralar gibi- yukarıda tutulmuş olduğunuzu da gayet iyi görebilirsiniz şimdi; şanslı insanlardan biri olduğunuzu, o çok şanslı insanlardan biri olduğunuzu gayet iyi görebilirsiniz. Hayatın size neler bahşetmiş olduğunu bir de o zaman takdir etmiş olsaydınız aslında daha da büyük bir şans yakalamış olurdunuz halbuki.
Benim çocuklarım istedikleri oyuncak bebeğe ulaşamamış küçük bir çocuk gibidir genellikle; kendilerini mahrum hissederler, yoksun hissederler. Bir süre için akıllarındaki tek düşünce sadece bu da olabilir – sahip olamadıkları o oyuncak. Siz de bazen böyle değil misiniz? Yoksa her zaman mı böylesiniz acaba? Şunu istemiştiniz, bunu istemiştiniz ve istediğinizi elde edememiştiniz. Diğer başka zamanlarda bazı isteklerinize ulaşmıştınız ama bunlar o kadar da harika ya da aman aman bir şey olmamıştı sonuçta. Evet, hayatı her zaman için önceden tahmin edemezsiniz, neler olacağını önceden bilemezsiniz ama sahip olduğunuz ve – belki de takdir etmeyi yeterince bilmediğiniz için tepeden bakıp küçümsediğiniz- armağanları, nimetleri takdir edebilirsiniz. Hayata karşı asil bir kraliçe edası takınmış; onun size itaat etmesini beklemiş ve hayat bunu yapmadığında çok öfkelenmiş de olabilirsiniz pek ala.
Ve pek de o kadar dikkate almadığınız, hayatın tüm o altın armağanları da vardır bir de. Aile mesela – tamam, kusursuz değillerdir ama onlar bir ailedir ve sizin ailenizdir.
Sağlığınızı, esenliğinizi de dikkate almamış olabilirsiniz. Şikayet edilecek bir şey değildir aslında ama fiziksel görünümünüzle ilgili bir şeyleri de yakınma sebebi olarak almış olabilirsiniz – bacaklarınız kısadır, cildinizin kusurları vardır falan filan.
Bir şeyleri yapmak için ya çok genç ya çok yaşlısınızdır. Ya çok çocuğunuz vardır ya da hiç yoktur. Ya yapacak çok fazla şey vardır ya da yeterince yoktur.
Hani varsayılan yetersizlikler böyle sürer gider. Eğer bir yerde bir engel varsa onu bulursunuz. Kutsamalardan, nimetlerden yana bakmayı ise pek ala unutmuş olabilirsiniz.
Bırakın çevrenizdeki her şey birer kutsama olsun sizin için. Ayaklarınızın altındaki halıya ya da yemyeşil çimenlere harcanmış olan tüm o enerjiye bir bakın siz. Bırakın bugün karşınıza çıkan herkes hayatınızdaki bir kutsama olsun; siz de onların hayatı için bir kutsama olun. Hayatı yaşarken parmaklarınızın ucunda temkinli temkinli yürümeniz gerekmez; ama yol alırken karşınıza çıkan nimetleri, kutsamaları birer çiçek gibi tabii ki de toplayabilirsiniz.
Sahip olduğunuz nimetleri, kutsamaları oldukları halleriyle bir düşünseniz pişmanlıklarınız da olmaz. Şu anda sahip olduğunuz her şeyi takdir ederken neden yana pişmanlık duyacaksınız ki? Evet, her bir kişiyi, her şeyi, her bir hadiseyi takdir edin şimdi. Bunu öyle büyük bir proje haline getirmenize gerek yok. Meydana gelmemiş, olmamış şeylere de başınızla bir onay verebilir; takdir gösterebilirsiniz bu arada. Uğruna şükran duyacağınız, müteşekkir olacağınız şeylerin bir sonu yoktur. Öyleyse müteşekkir olun siz.
Benim hayalini kurduğum dünyada “keşke şöyle olsaymış”lar, “böyle olmalı”lar, kaçırılmış fırsatlar, talihsizlikler yoktur. Benim hayalini kurduğum dünyada gülümsemeler vardır, ne geliyorsa onun yolunu gözlemek vardır, ürünü hasat etmek vardır; yüreklerin bir araya gelmesi, biri birlerini sevmesi ve dinlemesi vardır. Hayat biçimi olarak yapılanmış bir takdir hali vardır. Takdir vardır orada.
Çeviren: Engin Zeyno Vural