Bir sensizlik
Unutmak "yazık" olur diye,
Boşluğunda hiç tutunmadan düşüyorum gönüllü
Kendimi duymuyorum nicedir,
Bu suskunluk senden sonra en sevdiğim
Sadece benim
Gölgeler arasından izliyorum insanları, sadece suretlerden ibaret sanki herkes
Öylesine bir boşvermişlik sarmış aslımı
"Yüreğin sahipsizdi, emanet bende gözüm gibi bakıyorum ona" demiştin,
Gözlerini aradım, yüreğimi bulmak için,
Bulamadım
Yüzüme çarptığın kapılarda, sessizliğine karışmış
Dört kapı, bir çift göz, iki yürek
Bir sensizlik, bin sessizlik
En sancılı mavilerden geçtim, buz gibiydi dokunamadım
Siyaha gülümsedim, beni sevsin diye
Senin gibi
Avuçlarımda bir parça sen kalmış,
Parmaklarıma küstüm bu "bir parça" için
Masallarım, koşarken düşen bir çocuk gibi
Epeydir yaralı dizleri, yüzünde masum bir çamur
Öyle derin bakma aynaya, saklanamıyorum içime
İçim dışım sen doluyor, yüreğimde çiçek açıyor, gözlerimde yaz yağmuru
Ruhumla yüzleşemiyorum
"Kapat gözlerini, çözülüyorum"
Gittin, herşey bitti
Birşeye ağladım ben: Canıma
Nehirlerce kanadım, kör oldum, sağır oldum,
Görmedim, duymadım belki ama dilini kesemedim aşkın
Şimdi sessizliğin hangi harfindesin?
Bilmediğim bu alfabede hangi heceden sormalıyım seni?
Ellerim siyah bir gece,
Yüzümün coğrafyasında binbir deprem,
Enkazda mı kaldı şefkatinin izi?
Söylesene,
En Sevmediğin Yalanın Kadar Bile Özlemedin Mi Beni?