Hazanda, hüzün de, ayrılık da bitmeyecek. Gidenler ve kalanlar olacak. Gidenlerden dönmeyenler olacak, kalanlardan gelenleri göremeyenler…
Şimdi bir hayâl gibi her şey bana…
Tabiatın yavaş yavaş sararttığı mevsim, içimi daha çok acıtıyor şimdi.
Gidenleri daha iyi anlıyorum hayatı anlayınca. Oysaki ben, hazanda sevmiştim bir kasım günü… Bu hüzünlü mevsimde âşık olmuştum.
ellerimi sallarken, acıyan yüreğimle, kirpiğime asılı kalmış hüzün ve hasret yüklü iki damla gözyaşımla geride kalanlardan ayrı bir yerde…
Ben hazanı’ı sevdim hazanları hiç değil…

Mevsim sonbaharsa,
Kışa ramak kalmışsa,
Gül dökülmez ki yollara,
Solan umutlara ağlama.

Gülün kırmızısını,
Güneşin altın sarısını,
Esecek rüzgarın ılığını,
Bulutun açığını arama.

Rüzgar yaprağı söker,
İnsan hüznünü döker,
Yağmur örtbas eder,
Ne de olsa mevsim hazan sonbahar....

__________________
Biricik Dünyam

Aşkın ekimi kasımı olmaz ki.. Ilık bir ekim sabahında, Ayaz bir şubat akşamında Ya da temmuz güneşinde sevmezmiyim seni..?. Severim.. Hemde çok..