MineL
Ne yaşın hükmü vardır ne de aklın bazen!
Öyle belirtisiz kelimelerden ibaret kabarık hayat ifadeleri yer alır kalbin kimsesiz sokaklarında.İçinde yaşatır büyütürsün anlatamadıklarını.Sende saklı kalır.Annen baban anlamaz bazen.Zaten ilk onlar anlamaz.Bazılarının anlayacak babası, annesi de yoktur zaten, yüreğinde sakladığı o anne, baba kokusu dışında.İçindeki şehrin en güzel yerine ise ancak sevdiğini koyar insan.Görmesen de o gül yüzünü, duymasan da ismini söyleyişini o ilk sevme varya, işte o; Saklıdır yüreğinde ki şehirde.Kim gelsin anlatsın seni.Kimsesizliğin dibindeki her akşam vakti çıkarırsın zihninden bir fotoğrafı bakar durursun.Gören eli değdi sanır yüreğine.En güzeli ve tarifsizi de sen ona bakarsın ve o zaten sana bakıyordur.İşte doğduğum günden bugüne kadar yazdığım her satırın tükenişidir bakış..
Bilinmeyenli bir denklem değilim belki, ama kalbimin çıkmazlarında kayboluyorum çoğu kez..Hayatımdaki eksileri, çarpıları, artıları, bölsem bir eşitlik çıkmıyor.
Bir yanım mutlaka yarımdır.Çoğu kez paylaşmaktır..
Şimdi anlatsa birileri beni ama doğru, ama yanlış.. Netice de hepsi yazılanlardan, çizilenlerden ibaret.Şu dünya da onlarca soruyu barındıran birisiyim.Öğrenmeye aç, deneyimli bir birey olmak için uğraşıyorum..Kendi aklım kendime yetmiyor..Hep fazlacı oldum, daha fazlası.. Kimi zaman kıskanc.. O kadar ki sevdiği bir melodiyi bile kendine saklayan..Çok aşığım oldu, çokça aşık olduğumu sandıklarım..Kimisi birşey almadığını,incitmediğini sandı, oysa zamanımdan, bir anne şefkatiyle emzirdiğim yüreğimden hep çaldı..
Daha fazla ballandırmak istemem kendimi, netice de yiyebilicek bir bal değilim, ama sayflarımda gezinmek istiyorsan şayet okumanı tavsiye ederim..
Bakıp geçme.
Sevgiler..