Bırak aksın zaman, içini yaksın.
Ağladıkça düşlerin, seni yetim bıraksın.
Bırak karlar yağsın ayak izlerime,
Rüzgârlar kokumu silsin.
Bir ömür daha geçsin bensiz, hatıralar biriksin.
Bir tek isteğim var senden. ...
Kararmasın hiç güneşin,
Işığını düşürme pencerenden.
Düşürme ki,
Kör olmasın gözleri umudun.

Gülüşünü sakla yanaklarında,
Bir gün ansızın çıkacağım karşına.
Sende kaybettiğim kendimi,
İsimsiz şehirlerde, arayacağım.
Bir veda havasında,
Sana benzeyen mevsimler yaşayacağım.
Sana dair, senli düşünceler besleyeceğim.
Çünkü biliyorum ki;
Senin olduğun her yerde “umut” var.

Kulağına okunmamış olsa da,
Senin adın “umut” bende.
O yüzden sana hiç "unut" demem.
"Umut" derim...

Ahmet Çabuk