Sivas'ta yoksul çocuklar

Sivas'ta Ulu Cami avlusunda çocuklar,
Yalvaran gözlerle etrafa baka baka,
Açıyorlar küçük esmer avuçlarını,
Emmilerim sadaka,emmilerim sadaka.

Hükümet konağının yanında biri,
Bir kemik kalmış bir deri.
Boya cila yimbeş,boya cila yimbeş diye ağlıyor,
Ve daha fırça bile tutamıyor elleri.

Garipler Pazarı'nda körpe çocuklar,
Yorgunluktan güzelim yüzleri al al.
Öldüren bir çığlık dudaklarında,
Boş hamal,boş hamal,boş hamal.

Nane satan,su satan yetim çocuklar,
Şarkı söyleyemediler güneşe aya.
Biliyorum ne masal dinlemeye doydular,
Ne oyun oynamaya.

Bezirci'de,Yüceyurt'ta Altıntabak'ta,
Çocuklar var,incecik yüzleri nurdan.
Ama toz toprak içinde elleri ayakları,
Oyuncakları çamurdan.

Ve günahkar çocuklar,suçlu çocuklar,
Mahkeme salonunda bakarım dizi dizi,
Bu suç bizim suçumuz,bu günah bizim,
Affedin bizi.

Gökteki yıldızlar kadar sayısız,
Ah yurdumun kimsesiz ve yoksul çocukları,
Anladım farkınız yok koparılmış başaktan.
Alın bu gözleri benden,alın bu yüreği artık,
Utanıyorum yaşamaktan.

Yavuz Bülent Bakiler