Bulutların Ağladığı Mevsimdeyim
Ben sevdaların firakında yudumladım acıyı
Bulutların ağladığı mevsimlerden düşüyorum
Sevgiye ihanetlerin asi doruklarına…
Alnımın nura hasret ızdırabını
İlmek ilmek işliyorum senden kalan yadigâra
Bir neyin iniltisinde
Ebu Bekir(r.a) misali geceler giydiriyorum
Mahcup edalı günahlarıma
Sırf senin ellerin değdi diye
Hiç çekmiyorum ellerimi
Siması seni andıran seccademden
Bir tek o anlıyor beni…
Nefessiz kaldım hicranın ağaran günlerinde
Ruhumda alıngan fırtınalar
Tutundum eteklerine
Nereye savurursa savursun yetimliğimi
Affı yasakladı kırgın yüreğim
İsmini düşürmediğim dilime.
Bin ah etsem de duymaz ki vefamı
Kar yağdı bu aşkın haziranına.
Bak güneşi getirdim mısralarıma
Sen üşüme…
Hayalin sislerin mateminde kayboluyor
Gölgemi bile bulamıyorum
Yitip gidiyor ansızın
Geçmişin fotoğrafından düşen son damla
Umut ediyorum çizdiğim her karede
Yorgun dallarından topluyorum
Dileklerimin…
Sessizce ağlıyor içimde
Pamuk şekerini çaldığın o hüzünlü çocuk
Sus diyorum katmerleme acımı
Dermansızım…
Derin susuşlar konuğum şehri nihanımda
Senden kalan yıkık dökük yanımla.
Şimdi bu hüznün saklı masalında
Yapayalnızım…
Dilerim
Bir lahza yıkanır ruhun
Merhamet denizinin kıyısında
Avuçlarından içtiğim gün ışığı gibi
Yeniden doğarsın sabahlarıma…
Züleyha Özbay BİLGİÇ