Kayıp bir ömürden,
Sabahları olmayan gecelerden,
Koskoca bir sevdadan,...
Sayfaları yırtık bir deftere düşüyorum.
Mevsim hazan.
Aylardan ayrılık.
Günlerden özlem..

Yürümek için bir sokak bulamadığım,
Her köşesinde anıların izini sürdüğüm,
Kendimi sığdıramadığım,
"Mecbur yaşıyorum" dediğim şehirden sesleniyorum.
Akrep yelkovanı "O" geçerken
Ben ondan geçemiyorum, takılı kalıyor zaman.
Gece oluyor.
Kuşlar, ağaçlar, insanlar uyuyor
Ben uyumuyorum
İçimde ateşten bir kuyu, düşüyorum
Her gün biraz daha eksilirken karanlığa nöbet tutan odamdayım.
Duvarlara yansıyan, hayatıma pusu kuran yalnızlığım
Yerden yere vuran, çaresizliğim...

Gel deseydi giderdim.
Biliyorum ki;
Bunca hüznü hak etmedim.
Bunca özlemeyi,
Bunca sessizliği...
Suç arşivine alınan bir sevgiden ihbar edildim.
İhmal edilen bir kurbandan öteye geçemedim.
Hataların hesap pusulasıydı üzerime kesilen.
Sanık sandalyesinde yargısız infazdı bana biçilen.
Müebbet zamanların çetelesi de tutulmaz ki sabredeyim.
Şimdi yoksunluklarımla karalar bağlayan bir hayatın köşe başındayım.
Matem kokuyor hava
Zamanla eksilir denen eksilmiyor,
Unutulur zannedilen, zandan öteye geçmiyor.
Hiçe çıkarılan duygular üzerime yapıştı, buram buram ölüm kokuyor.
Vakit yokluğu çalarken,
Getirisi olmayan, sürekli götüren,
Cazibesi eksik, miyadı dolmuş, gözden düşmüş kelâmım da çareye değmiyor.

Bu gidiş yaman,
Bu süreç keskin,
Bu sessizlik hüznü çoğaltan,
Bu haksızlık yarayı kanatan,
Bu sınav en zor olan,
Bir son yazılmasın diye yalvartan,
Gittikçe zorlayan, acıtan ve benden her an biraz daha bir ben alan..
Mevsim hazan.
Aylardan ayrılık.
Günlerden özlem..

Mirage ( Özlem Ayral )