Öyle birini seviyorum ki..
Ne anlatılması mümkün, ne de yaşanması.
Kalp atışlarımda saklı, bazen baktığım yerlerde..
Bazen de tam içimde..
Birini seviyorum ben,
Sana benzeyen tam sen gibi..
Sana yazılmış bir şiir gibi,

Anlatılan öyküler gibi..
Seni mi seviyorum ben? ..
Seviyorum.
Bazen acısını, bazen akıttığı gözyaşlarını.
Kısacası ondan olanı, seviyorum ben.
Imkansızı seviyorum ben.
Ulaşması mümkün olmayanı.
Anlatılamayanı, yaşanamayanı..
Görünmeyeni..
Kimi seviyorum ben?
Onu mu bir başkasını mı..
Yada bir hayaleti mi..
Oysa aşk, kalpte hissetmek değil mi?
O halde birini seviyorum ben.
Adı lazım olmayanı seviyorum..
Yüzünü hatırlayamadığımı..
Düşünemediğimi seviyorum..
Hissedemediğimi bazen..
Göremediğimi..
Unutmaya çalıştığımı seviyorum ben!
Sevmeye vaktim olduğu zamanlardakini seviyorum ben!
Aslında hiç aklımdan çıkmayanı..
Her gün hatırladığımı seviyorum..
Birini sevmeyi seviyorum.
Olumlu herşeyde umutlandığımı,
Ondaki aptallığımı seviyorum..
Öyle çok seviyorum ki birini ben,
Kör oluyorum kimi zaman sevgiden,
Ölmeyi istediğim oluyor,
Yaşamayı seviyorum ben onla beraber!
Ben;
Elini tutamadığımı,
Derdimi anlatamadığımı,
Göremediğimi,
Seviyorum diyemediğimi,
Gözlerine bakamadığımı,
Özlediğimi,
Öpmediğimi seviyorum..
Birini seviyorum ben,
benden öte..
Candan öte..

alıntı