 İnsan şişede durduğu gibi durmuyor
İnsan şişede durduğu gibi durmuyor.
Şişede durduğu gibi durmuyor insan.Evet.
Hayatınıza giren her kişi.Sıfatı ne olursa olsun.Sevgili,koca iş arkadaşı,arkadaş,patron,komşu,hatta çocuğunuz.
Önce herkes "şişedeki içki".
Duruyor öylece.
Zararsız.
Umut vaat ediyor.
Kimbilir nasıl kafa yapacaksınız beraber.
Eğlenecek gülecek,nasıl güzel zaman geçireceksiniz.
"Dostunuz" o sizin.
Sizin için var,yetişti geldi işte.
Daha önceleri neredeydi,ah.
Önce bütün insanlar aynı.
İyi,komplekssiz sevgi dolu,hoşgörülü,paylaşmaya hazır,anlayışlı,duygusal,nazik,şu bu.
Nasıl güzel konuşuyor,nasıl iyi anlaşıyorsunuz.
Fakat bir yandan nasıl oluyor da yüzlerce insan tanımış olmanıza,en önemlisi "kendinizden biliyor olmanıza rağmen" hâlâ umuda kapılıyorsunuz?
Ama oluyor işte.Her seferinde umuda kapılınıyor.
"Doğanın insanoğluna bir kıyağı" belki de bu.
"Unutturuyor ve yeniden umutlandırıyor."
Sonra bir yudum,iki yudum,bir kadeh.
İyi gidiyor.Yanılmadınız işte.
İki kadeh,üç kadeh.
"Kavga" vakti şimdi.
Hüzün ya da.
"Ağlama" belki de.
Nefret, vurup kırma.
Hesaplaşma.
Ve "kusma" vakti.
Evet "insan şişede durduğu gibi durmuyor."
Hayatınıza önce herkes "şişede" giriyor.
Sonra siz "kapağı açıyorsunuz".
Ve o yapacağını yapıyor,siz de tabii.
"İki insan karşılıklı iki şişe önce.
" Kapaklar açılıyor sonra ve insanlar birbirini "kusturuyor".
Her insan "bin sorun" demek çünkü.
Hayatınıza aldığınız her kişi,bin sorunuyla beraber geliyor.
Bütün mesele buna razı olmak ya da olmamak.
Ben razı olmayanlardanım.
Onun için "açmıyorum kapakları".Karşıdan bakıyorum "şişeler"e.Renk renk,biçim biçim.Çok güzel duruyorlar.Ama o kadar.
Alıntı
|