Bana İstanbul'u Anlat Ersoy Oktay

Bana İstanbul’u anlat,
Tarifini yapmış ol hayatın.
“Bir sevda kumbarasıdır,
Kilidi boğaza asılı.” Diyorsun
Eksik söylüyorsun.

Bana anlat bu şehri.
Sınırını öğrenelim.
Arif misin delimi bilelim.

Anlat bu şehri, neler olur.
Aşk, Kendini kaybettiğinde mi seni bulur.
Uzağındayken iş değil her yerde aranır.
Özlem, Yan yanayken bile nasıl yaşanır.

Laleli de Mesut vurulmuş diyorlar, herkes ayakta
İşinde gücünde balıkçılar, huzur ev sahibi Galata’da

Nasıl Alır götürür bir demli çay içindeki sızıyı.
Buğulu gözlerle seyrederken, Kanlıca’yı?

Dizginlerimizi elinde tutan Şehvet’ midir?
Gerçek aşk, Allah’ı keşfetmek midir?

Hüzünlü bir Sela neden gözlerimizi ıslatır?
Pierloti’de kaybedilmişliğin romanı yazılır satır satır?

Gizem, Kapalı çarşıda gezen turistte mi?
Anemas zindanlarında duvara atılan çentikte mi gizli?

Tarih, İstanbul var diye mi var,
Ders alalım diye mi?
Coğrafya yalnız mı kalır dul mu,
Çıkarıp atsan İstanbul'u?

Bana İstanbul’u anlat
Neresindeyim bu şehrin.
Eteğinden tutabilir miyim sabretsem
İsimleri unutulmuş ermişlerin.
Öyle cümleler kur, kelimeler bul,
Sözlükte kendine yer bulsun İstanbul

Ve öyle tarif etki bana, sonsuzluğun kentini
Beynimde uçuşan Kelimeler, yerine otursun.
Sorduğum sorulara cevap olsun,
Anlaşılsın, neymiş yaşamın gerçeği,
Hayat mana bulsun,
Yaşayalım sonuna kadar bu şehri.
Ölüm biraz şöyle dursun



İstanbul'a Farklı bakanlara,

İstanbul iki yüzlü şuh kadın edasında,
kimine göre dünyanın en çirkini
kimine göre ise güzele dair ne varsa onda gizli.
İstanbul bir ayna.
kim ona artık nasıl bakıyorsa.
İstanbul rengin şehri,
Beğenmiyorsan.
Gözlüğünü değiştirip öyle seyretmeli
İstanbul u ayırmak lazım insanlardan.
Değmemeli ona namert eli.
Söyleyecek ne kadar kötü söz varsa.
Bunda İstanbul'un ne kadar suçu var
Ne kadarı insan eseri.
birazda öyle düşünmeli.