Anlatamıyorum Ersoy Oktay


Yaşıyorum,
Hayatın bana verdikleriyle,
Kavga ediyorum, kendimle bazen,
Bazen deli gibi sevişiyorum.
Yaşadığımı hatırlıyorum..

Öğreniyorum,
Acıtıyor çok derin yaralar,
Kendi kanımda boğuluyorum,
Sımsıkı sarılıyorum umudun ipine
Öyle Kurtuluyorum.

Biriktiriyorum,
İnsan, sevi aşk topluyorum.
Heybem bir kılı almıyor bazen,
Bazen kainatı bir gözüne sığdırıyorum,
Öyle taşıyorum.

Çıldırıyorum,
Çaresizlik yarenliğim oluyor,
Onu hiç sevmiyorum.
Bir mucize gerçekleşiyor ummadığım anda
Aklımı başıma topluyorum.

Deliriyorum,
Topladığım tüm değerleri,
Bir sarrafın tezgâhında çok ucuza buluyorum.
Şerefsizin biri referans ediyor kendini
Ben istemeden.
Bilseniz ne çok şaşıyorum.

Biliyorum,
Görünen köye, kılavuz istemiyor kervan,
Sonsuz bir kuyuda şahikadır kimine.
Erecek sırrına bir adım yukarı çıkartsan.
Biliyorum.
Öğretemiyorum.

Yorulmuyorum.
Bilmeyenleri aramaktan.
Ne yapayım, böyle mutlu oluyorum.
Ağır işçiliği bana verilmiş hayatın
Karın tokluğuna çalışıyorum.

Söyleyemiyorum,
Bildiğim tüm gerçekleri ayan beyan,
Sanki üstüme çullanmış karabasan.
Çırpınıyorum ama haykıramıyorum..
Rumi’ye hak veriyorum.
Anlayana, anlatacak çok şey biriktiriyorum.
Çare çekiliveriyor ayağımın altından ANLATAMIYORUM.
Yormam kendimi bundan sonra,
Anlamayana Ebediyyen Susuyorum.