Babam Ersoy Oktay


Çatık kaş,
Sert görünüş, katı adam.
Kimine deli, kimine veli.
Yıkılmamış, hiçbir zorluktan.
Dağ gibi.

Bulaşmadı kimseye, Uymadı da.
Arada keyif olsun diye insanları izledi.
Sakladı dünyanın kirini bizden
Umman gibi.

Bir çiçekle geçirdi ömrünü, nadirdi,
Leylasını bulmuş mecnun gibi.
Görmedi gök gözleri başka faniyi.
Ama gibi.

Yoklukla büyüdü.
Yetim, öksüz ve kimsesizdi.
Çok yaktılar canını, yinede
Kimseye eyvallah demedi.
Aslanlar gibi.

Kim bilir belki bu acımasız dünyaya inat
Sevmedi, bizden başka kimseyi
Arttırdı, yokluğundan
Ne kazandıysa taşıdı evine,
Bizimle yedi.
Karınca gibi, arı gibi.

Eğilmemeyi o öğretti.
Kimseye eğilmese de, Ailesine köle idi
Erdemli adamdı.
Kahpeye Azrail
Bize melekti.
Adam gibi adamdı.
Anlattığım babamdı.