Helal Etmediğim Haklarım da Senin Olsun
Gördüm ki; yüzünü bile görmeye değmeyen insanlar varmış etrafta,
Allah’ım değdirme yüzümü bir daha yüzlerine!
Yalvarıyorum sana…
Sevmekten canı yanar mı bir insanın?
Düşün ki mahşer yerinde yalnızım, cehennem ateşi her yanım.
Yüreğim, tenim, avuçlarım…
Şimdi başını kaldır ve cevap ver bana.
Bir uçurumun kenarındaysam, düşmemişsem ve hala tutunmaya çalışıyorsam hayata,
Hayallerim kırılmışsa,
Umudum kalmamışsa,
Yıllar öncesinden isim koymuşsak doğmamış bir çocuğa,
Ve sen onu aldırmışsan düşlerimizin rahminden,
Giden sen isen ve öldüren sen,
Şayet evlenmişsen,
Söylesene nasıl, hangi şefkatle okşayacak doğmuş bir çocuğun saçlarını elerin,
İçimdeki çocuk boynu bükük, “sen” özlemiyle yaşamaya çalışırken?
Yüreğin varsa; gücün yetiyorsa değil, gücüne gidiyorsa,
Elimi bıraktığın elin vicdanına uğruyorsa, dokunuyorsa insanlığına,
Sevme beni önemi yok ama anla…
Ey geçmişimi uğruna heba ettiğim, geleceğimi ziyan eden sen!
Seni öylesine sevdim, öylesine kimsenin dokunamayacağı derinlerime yücelttim ki hep bu yüzden kaybettim. Bu yüzden sana olan bütün şefkatim, sevgim.
Bu yüzden yoksun yanımda,
Bu yüzden unutmayacağım seni asla.
Yaşarken tutunamadım ellerinle hayata, aynı uykuya göz kapatamadım seninle, aynı sabaha uyanamadım.
Sevgiyle ellerinde olmadı elim bu dünyada, tutamadım.
Yeniden dirildiğimizde kinle, nefretle iki yakandan tutacağım.
Hakkım helal değil sana…