Ayna

Kadına şiddet bu ülkenin utanılacak yüzüdür.
Şiddetin dozunu arttırdığı bir ülkede,yemeklerindeki tuzu gözyaşlarıyla gideren ev kadınlarımız var. "Erkeğin kadını dövmesini hak sayanların" yok saydığı kadınlarımız.
Adaletsizliğin itip kaktığı kadınlarımız.

Kadınlara şiddetin önü açık da, herkes ölmeyecek gibi yaşıyor.
Özgecan küllerini silkelerken, kesilen bileklerini de cennete götürdü.
O bileklerinden su içecek, meleklerle tokalaşacak.
Yakanlar ne götürecek?
Erkekliklerini mi?
Kirli elleriyle neye dokunabilirler?
Kasıklarına mı?

Ülkenin dört bir yanında Özgecan'ın fotoğrafları asılı.
Ömrünü geri çağırıyor.
Duymayan erkekler varsa,son mektubunu güneşe tuttu okusunlar diye. "Adalet istiyorum."

Hukuksuzluğa, adaletsizliğe virgül atılan bir ülkeyiz.
Dön baştan yaşanıyor şiddet.
Kadını yok sayan cümlelerin de arkası kesilmiyor.
Erkekliğini koruyan fırıldak savunmaların da.

Kapılarımızın anahtarı yoktu.
Şimdi kilit üstüne kilit.
Baba ile oğulun birlikte sigara içmesi bile saygısızlık sayılırdı.
Şimdi birlikte tecavüz sofrası kuruluyor.
Nereden nereye geldik.
Televizyon dizilerinde halkça rahata erdik.
Vur, kır, parçala.
Aile içi ilişkiler, şehvet fırtınası.
Yakılan bir genç kız için bile siyaset yapan arsızlar memleketi olduk.
Ne utançtır ki, bu toplum 1980'den sonra onlarla gurur duymayı öğrendi.

1967 yılında Roman Polanski'nin hamile eşi Sharon Tate'i öldüren katil Charles Manson'un mahkemede kendisini savunması tarihe geçmiştir.

"Bana tepeden bakarsanız bir aptal görürsünüz.
Bana aşağıdan bakarsanız şeytanı görürsünüz.
Bana tam karşıdan bakarsanız kendinizi görürsünüz."

Vicdan tek kişilik isyandır.
İnsan olanda bulunur.
Aynaya bakacak yüzü olanlarda.

Hakkı Yalçın

__________________